Sagnarandinn

Eftir langt rolukast er ég loksins að komast á rétt ról á ný og hélt upp á það með því að fara í morgun og kaupa mér fallega, rauða skó sem ég hafði haft augastað á um tíma. Það spillti ekki fyrir að skórnir voru komnir á útsölu svo eiginlega stórgræddi ég á kaupunum. Rauða skó hef ég ekki átt síðan ég var sjö ára gömul, en þeim rauðu skóm gleymi ég áreiðanlega aldrei.
Þannig er mál með vexti að það hlýtur að hafa verið fyrir jólin 1952 að mamma fór með mig út á Akranes að kaupa skó og efni í jólakjól á heimasætuna, allavega held ég að það hafi átt að kaupa bæði skó og kjólefni. Skemmst er frá því að segja að í KSB (Kaupfélagi Suður-Borgfirðinga) á Skaganum sá ég þessa líka yndislegu rauðu lakkskó með bandi um ökklann. Þeir voru eitthvað það fallegasta sem ég hafði séð og það hlaut að vera unaðslegt að eignast slíka skó. Svartir skór eða brúnir urðu einhvern veginn svo litlausir og hversdagslegir í samanburði við þessa stórkostlegu, rauðu skó. Og þær lyktir urðu á málinu að ég fékk rauðu, fallegu skóna og varð svo óstjórnlega glöð að ég komst hreinlega á eitthvert æðra tilverustig, óþekkt og hamagangur sem yfirleitt var nóg af gufaði bara samstundis upp, stúlka sem átti svona rauða skó gat ekki annað en verið þæg og góð. En eitthvað hafa rauðu skórnir verið dýrari en gert hafði verið ráð fyrir og það hlaut því að koma niður á kjólefninu. Mamma saumaði á mig jólakjól sem ég man lítið eftir en mig minnir að hafi verið rauðrósóttur en efnið var léreft - eða sirs eins og ég held að það hafi verið kallað. Ég sá ekkert athugavert við hann og hvaða máli skipti svo sem einhver kjóll þegar ég var komin í rauðu skóna?
En eftir jólatrésskemmtunina í sveitinni heyrði ég svilkonu mömmu segja við hana að einhverjar konur hefðu "verið alveg hissa á Þórhildi að hafa Siggu í þessum ómerkilega sirskjól" á jólunum. Ég hugleiddi það svo sem ekkert meira en einhvern veginn hefur þetta setið í mér alla tíð síðan og mér er nokk sama þótt þessum konum, sem ég reyndar veit ekki hverjar voru, hafi ekki litist nógu vel á kjólinn minn. Þær hafa sko ekki litið á skóna mína, þá hefðu þær örugglega fallið í stafi yfir fótabúnaðinum! Takk, mamma mín, fyrir að leyfa stelpunni þinni frekar að fá rauðu jólaskóna en einhverja hversdagslega skó, þótt kjóllinn hefði þá kannski verið úr ögn fínna efni!